قرص فلوپنتیکسول 20 میلی‌گرم

Fluanxol 20 mg

 1. Fluanxol چيست و چه کاربردی دارد؟ 

2. مواردی که بايد قبل از استفاده از فلوپنتیکسول در نظر بگيريد.

3. چگونه از فلوپنتیکسول استفاده کنيم؟

4. عوارض احتمالی آن چيست؟

5.چه داروهای دیگری می‌تواند با این دارو تداخل داشته باشد؟

1. Fluanxol چيست و چه کاربردی دارد؟

فلوپنتیکسول یک داروی ضد روان‌پریشی، مشتق شده از گروه تیوکسانتن است.

قرص فلوپنتیکسول 20 میلی‌گرم در درمان اسکیزوفرنی استفاده می‌شود. همچنین ممکن است برای درمان افسردگی و اختلال دوقطبی مورد استفاده قرار گیرد. این دارو، افکار را تغییر می‌دهد، خلق و خو را بالا می‌برد و توانایی فرد را برای فکر کردن، احساس کردن و رفتار بهبود می‌بخشد.

فلوپنتیکسول برای استفاده در افسردگی خفیف تا متوسط، در مقایسه با سایر داروهای ضد افسردگی، شروع سریع اثر دارد، به طوری که اثرات ضد افسردگی در دو تا سه روز اول پس از تجویز مشاهده می‌شود.

فلوپنتیکسول، پس از مصرف خوراکی، به راحتی از دستگاه گوارش جذب می‌شود و فراهمی زیستی خوراکی آن حدود 40٪، بین سه تا هشت ساعت است. سطح پلاسمایی حالت پایدار در حدود هفت روز به دست می‌آید. از محل تزریق عضلانی، فلوپنتیکسول به آرامی از محلول روغنی منتشر شده و در مایع خارج سلولی و گردش خون آزاد می‌شود تا در بافت‌های مختلف توزیع شود. حداکثر غلظت دارو بین چهار تا هفت روز پس از تزریق عضلانی حاصل می‌شود. فلوپنتیکسول تزریقی، سه هفته پس از تزریق در خون قابل تشخیص است و پس از حدود سه ماه از تجویز مکرر به غلظت ثابت می‌رسد.

فلوپنتیکسول در کبد متابولیزه می‌شود و نیمه عمر دارو حدود 35 ساعت پس از مصرف خوراکی و 3 هفته پس از مصرف عضلانی است. این دارو عمدتاً از طریق مدفوع و مقدار کمی از طریق ادرار دفع می‌شود.

2. مواردی که بايد قبل از استفاده از فلوپنتیکسول در نظر بگيريد.

برخی از داروها برای افراد با شرایط خاص مناسب نیستند و گاهی اوقات تنها در صورت مراقبت بیشتر ممکن است از دارو استفاده شود. به این دلایل، قبل از شروع مصرف فلوپنتیکسول، مهم است که پزشکتان بداند:

• اگر باردار یا در دوران شیردهی هستید؛

• اگر بیماری قلبی یا بیماری عروق خونی دارید؛

• اگر مشکلات کبد، کلیه، تیروئید یا پروستات دارید؛

• اگر مشکلات تنفسی دارید؛

• اگر هر یک از موارد زیر را دارید: صرع، دیابت، بیماری پارکینسون، افزایش فشار در چشم (گلوکوم)، یا میاستنی گراویس (وضعیتی که باعث ضعف عضلانی می‌شود)؛

• اگر تا به حال دچار یرقان یا اختلال خونی شده‌اید؛

• اگر یک بیماری ارثی نادر به نام پورفیری دارید؛

• اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان سابقه لخته شدن خون داشته‌اید، زیرا داروهایی مانند فلوپنتیکسول، با تشکیل لخته خون همراه هستند؛

• اگر الکل مصرف می‌کنید، از پزشک خود در مورد نوشیدن الکل هنگام مصرف فلوپنتیکسول، راهنمایی بخواهید. الکل احتمال بروز عوارض جانبی را افزایش می‌دهد و بعید است که برای شما توصیه شود؛

• ایمنی و اثربخشی استفاده از این دارو برای کودکان ثابت نشده است؛

• سالمندان به دلیل کاهش عملکرد کلیه، کبد و قلب در معرض خطر افزایش عوارض جانبی هستند. با پزشک خود صحبت کنید که چگونه این دارو ممکن است بر وضعیت پزشکی شما تأثیر بگذارد و آیا نظارت خاصی لازم است یا خیر.

3. چگونه از فلوپنتیکسول استفاده کنيم؟

دوز شما به دلیل تجویز فلوپنتیکسول و مواردی مانند وزن بدن، سایر شرایط پزشکی و سایر داروهایی که مصرف می‌کنید، بستگی دارد؛ بنابراین دارو را دقیقاً همانطور که پزشک به شما گفته است مصرف کنید. سعی کنید عادت کنید که دوزهای خود را در زمان‌های مشخصی در روز مصرف کنید، زیرا به حفظ سطح ثابت دارو در بدن کمک کرده همچنین باعث می‌شود تا هیچ کدام از دوزها را فراموش نکنید.

قرص فلوپنتیکسول ممکن است با غذا یا با معده خالی مصرف شود، اما مصرف آن با غذا یا شیر ممکن است به کاهش ناراحتی معده کمک کند.

ممکن است چندین هفته طول بکشد تا فواید کامل دارو را احساس کنید. بدون مشورت با پزشک، مصرف دارو را قطع نکنید. اگر این دارو به طور ناگهانی قطع شود، ممکن است علائم ترک مانند حالت تهوع، استفراغ، اسهال، مشکل خواب یا از دست دادن اشتها را تجربه کنید.

اگر یک نوبت را فراموش کردید و بیش از 6 ساعت تا نوبت بعدی دارو باقی مانده بود، در اسرع وقت آن را مصرف کنید. اگر کمتر از 6 ساعت باقی مانده بود، نوبت فراموش شده را رها کنید و به برنامه دوز معمولی خود بازگردید. برای جبران نوبت فراموش شده، دوز بیشتری مصرف نکنید.

اگر فلوپنتیکسول برای اسکیزوفرنی برای شما تجویز شده است، درمان معمولا طولانی مدت است. هیچ دوزی را نادیده نگیرید و دوره کامل درمان را حتی اگر احساس بهتری دارید تمام کنید.

هنگام رانندگی یا انجام هر کاری که نیاز به تمرکز دارد احتیاط کنید زیرا قرص فلوپنتیکسول می‌تواند باعث سرگیجه و خواب‌آلودگی شود. بهتر است فلوپنتیکسول را هنگام خواب مصرف کنید تا در طول روز احساس خواب‌آلودگی نکنید.

ممکن است وزن، قند خون و کلسترول شما را افزایش دهد. سالم غذا بخورید، به طور منظم ورزش کنید و سطح خون خود را به طور منظم کنترل کنید.

4. عوارض احتمالی آن چيست؟

بسیاری از داروها می‌‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. یک عارضه جانبی پاسخ ناخواسته به یک دارو است که در دوزهای معمولی مصرف شود. عوارض جانبی می‌تواند خفیف یا شدید، موقت یا دائمی باشد. عوارض جانبی ذکر شده در زیر را همه کسانی که این دارو را مصرف می‌کنند تجربه نمی‌کنند. بسیاری از این عوارض جانبی قابل مدیریت هستند و برخی ممکن است به مرور زمان خود به خود از بین بروند.

اگر این عوارض جانبی را تجربه کردید و آزاردهنده بودند، با پزشک خود تماس بگیرید. ممکن است پزشک یا داروساز شما، شما را در مورد مدیریت عوارض جانبی راهنمایی کند:

·       تغییرات در دوره‌های قاعدگی؛

·       یبوست، احتباس ادرار؛

·       کاهش علاقه و توانایی فعالیت جنسی؛

·       سرگیجه، خستگی؛

·       خشکی دهان؛

·       افزایش حساسیت پوست به نور خورشید، بثورات پوستی؛

·       افزایش تعریق؛

·       تورم سینه‌ها (در مردان و زنان)؛

·       تغییر وزن؛

·       تاری دید یا سایر مشکلات چشمی؛

·       کاهش فشار خون؛

·       ضربان قلب سریع یا نامنظم؛

·       اسپاسم عضلانی به خصوص گردن و پشت؛

·       بی‌قراری؛

·       افزایش قند خون؛

·       لرزش انگشتان و دست‌ها.

برخی از افراد ممکن است عوارض جانبی دیگری غیر از موارد ذکر شده را تجربه کنند. اگر هنگام مصرف این دارو متوجه علائمی شدید که شما را نگران می‌کند، با پزشک خود مشورت کنید.

5.چه داروهای دیگری می‌تواند با این دارو تداخل داشته باشد؟

ممکن است تداخلی بین فلوپنتیکسول و هر یک از موارد زیر وجود داشته باشد:

• مهارکننده‌های استیل کولین استراز (به عنوان مثال، دونپزیل، گالانتامین، ریواستیگمین...)

• آنتی‌هیستامین‌ها (مانند ستیریزین، دیفن‌هیدرامین، هیدروکسی‌زین، لوراتادین...)

• داروهای ضد پارکینسون (مانند آمانتادین، آپومورفین، روپینیرول...)

• داروهای ضد روان‌پریشی (مانند کلوزاپین، هالوپریدول، ریسپریدون)

• داروهای ضد تشنج (مانند گاباپنتین، پریمیدون، اسید والپروئیک...)

• ضد قارچ‌های "آزول" (به عنوان مثال، فلوکونازول، وریکونازول)

• باربیتورات‌ها (مانند بوتالبیتال، فنوباربیتال)

• بنزودیازپین‌ها (مانند آلپرازولام، دیازپام، لورازپام)

• دومپریدون

• آنتی‌بیوتیک‌های ماکرولید (مانند آزیترومایسین، کلاریترومایسین، اریترومایسین)

• متادون

• متوکلوپرامید

• مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز MAOIs (به عنوان مثال، موکلوبمید، ترانیل سیپرومین)

• شل کننده‌های عضلانی (مانند باکلوفن، سیکلوبنزاپرین، متوکاربامول...)

• مسکن‌های مخدر (مانند کدئین، مورفین...)

• مکمل‌های پتاسیم

• پرگابالین

• آنتی بیوتیک‌های کینولون (به عنوان مثال، لووفلوکساسین، نورفلوکساسین، موکسی فلوکساسین)

• مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین SSRIs (مانند فلوکستین، سیتالوپرام...)

• مهارکننده‌های بازجذب سروتونین / نوراپی نفرین SNRIs (مانند دسوونلافاکسین، دولوکستین، ونلافاکسین)

• ترازودون

• داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای (مانند آمی‌تریپتیلین، کلومیپرامین، دزیپرامین...)

• زولپیدم

تداخل بین دو دارو همیشه به این معنی نیست که باید مصرف یکی از آنها را قطع کنید. با پزشک خود در مورد اینکه چگونه تداخلات دارویی باید مدیریت شود، صحبت کنید.

داروهایی غیر از موارد ذکر شده در بالا ممکن است با فلوپنتیکسول تداخل داشته باشند. در مورد تمام داروهای تجویزی، بدون نسخه، داروهای گیاهی همچنین مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید به پزشک خود اطلاع دهید. از آنجایی که کافئین، الکل و نیکوتین سیگار می‌توانند بر عملکرد بسیاری از داروها تأثیر بگذارند، در صورت استفاده از آنها باید به پزشک خود اطلاع دهید.