شربت فلوکستین زدپرکس 20میلی‌گرم

ZEDPREX 20 MG ORAL COZELTI 70 ML

1.    ZEDPREX چيست و چه زمانی تجویز می‌شود؟

2.    قبل از استفاده از زدپرکس چه مواردی را بايد در نظر بگيريد؟

3.    چگونه از زدپرکس استفاده کنيم؟

4.    عوارض جانبی احتمالی زدپرکس چيست؟

5.    چه داروهای دیگری می‌توانند با آن تداخل داشته باشند؟

1.    ZEDPREX چيست و چه زمانی تجویز می‌شود؟

زدپرکس متعلق به گروهی از داروهای شناخته شده به عنوان مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین (SSRI) ضد افسردگی است.

هر فردی در مغز خود ماده‌ای به نام سروتونین دارد. افراد افسرده، یا کسانی که مبتلا به اختلال وسواس فکری اجباری یا اختلال خوردن (بولیمیا عصبی) هستند، سطح سروتونین کمتری نسبت به افراد سالم دارند. مهارکننده‌های باز جذب، با افزایش سطح سروتونین کار می‌کنند.

همچنین برای درمان افسردگی می‌توانید سیپرالکس 20 را از اینجا سفارش دهید

این دارو در بزرگسالان برای درمان هر یک از موارد زیر استفاده می‌شود:

• افسردگی شدید؛

• اختلال وسواس (همچنین به عنوان اختلال وسواس فکری جبری (OCD) شناخته می‌شود)؛

• پرخوری عصبی؛

در کودکان و نوجوانان 8 سال و بالاتر فقط باید همراه با روان درمانی به کودک یا نوجوان ارائه شود.

2.    قبل از استفاده از زدپرکس چه مواردی را بايد در نظر بگيريد؟

در شرایط زیر از ZEDPREX استفاده نکنید:

·       اگر به فلوکستین یا هر یک از ترکیبات دیگر این دارو حساسیت دارید. راش یا سایر واکنش‌های آلرژیک (مانند خارش، تورم صورت یا لب‌ها، یا در صورت بروز علائم (مانند تنگی نفس)، فوراً مصرف دارو را قطع کرده و بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید.

·       اگر درمان غیرانتخابی MAOI (دسته‌ای از داروهای ضد افسردگی) دریافت می‌کنید، ZEDPREX حداقل 2 هفته پس از قطع مصرف باید شروع شود.

·       از مصرف داروهای حاوی تیوریدازین در دوران بارداری خودداری کنید. داروهای حاوی تیوریدازین با ZEDPREX هنگامی که با هم استفاده می‌شود، می‌تواند باعث مشکلات جدی ریتم قلب و منجر به مرگ ناگهانی شود.

·       اگر از داروهای ضد روان پریشی حاوی پیموزید استفاده می‌کنید.

در شرایط زیر از ZEDPREX با احتیاط استفاده کنید:

·       اگر صرع دارید یا در گذشته تشنج داشته‌اید؛

·       اگر تا به حال بیش فعالی (شیدایی) را تجربه کرده‌اید. در صورت حمله شیدایی ممکن است لازم باشد مصرف ZEDPREX قطع شود؛

·       اگر دیابت، مشکلات کبدی یا مشکلات قلبی دارید؛

·       در صورت افزایش فشار داخل چشم (گلوکوم)؛

·       اگر سابقه اختلالات خونریزی دارید یا کبودی یا خونریزی غیرمعمول را تجربه می‌کنید؛

·       اگر از داروهای رقیق‌کننده خون استفاده می‌کنید؛

·       اگر از تاموکسیفن (برای درمان سرطان سینه) استفاده می‌کنید؛

·       اگر احساس بی‌قراری می‌کنید و ناراحتی شدیدی دارید، مانند ناتوانی در ایستادن یا نشستن؛

·       استفاده از داروهای ضد افسردگی در کودکان و جوانان تا سن 24 سالگی احتمال افکار یا رفتارهای خودکشی را افزایش می‌دهد. به همین دلیل، بیمار باید توسط خانواده و درمانگران تحت نظارت دقیق قرار گیرد، به ویژه در ماه‌های اول درمان، زمانی که دوز دارو افزایش یا کاهش می‌یابد یا قطع می‌شود. به دلیل تغییرات رفتاری غیرمنتظره مانند بی‌قراری، بیش فعالی، یا احتمال خودکشی استفاده از زدپرکس در کودکان زیر 8 سال توصیه نمی‌شود؛

·       در کودکان و نوجوانان 8 تا 18 سال به دلیل افزایش عوارض جانبی مانند رفتار مخالف (عمدتاً پرخاشگری، سرپیچی و عصبانیت) از زدپرکس فقط برای اختلال افسردگی اساسی متوسط ​​تا شدید استفاده می‌شود.

3.    چگونه از زدپرکس استفاده کنيم؟

بسته به ترجیح خود می‌توانید زدپرکس را با غذا یا بدون غذا مصرف کنید.

هنگام استفاده از این دارو باید از نوشیدن الکل خودداری کنید.

مطالعاتی وجود دارد که نشان می‌دهد خطر ابتلا به نقایص مادرزادی در نوزادانی که مادران آنها در چند ماه اول بارداری از فلوکستین استفاده کرده‌اند، افزایش می‌یابد. اگر در طول درمان متوجه شدید که باردار هستید، با پزشک خود تماس بگیرید یا با داروساز خود مشورت کنید.

فلوکستین وارد شیر مادر می‌شود و ممکن است عوارض جانبی در نوزادان ایجاد کند. در صورت لزوم، پزشک ممکن است دوز فلوکستین را کاهش دهد.

زدپرکس ممکن است بر توانایی تصمیم‌گیری یا انطباق شما تأثیر بگذارد. تا زمانی که متوجه نشدید زدپرکس چگونه روی شما تأثیر می‌گذارد، رانندگی نکرده و از ماشین‌آلاتی که نیاز به هوشیاری و تمرکز دارند، استفاده نکنید.

قطع مصرف فلوکستین معمولاً باعث علائم ترک می‌شود. سرگیجه، اختلالات حسی (از جمله پارستزی)، اختلالات خواب (از جمله بی‌خوابی و رویاهای شدید)، آستنی، بی‌قراری یا اضطراب، تهوع، استفراغ، لرزش و سردرد شایع‌ترین رویدادهای گزارش شده هستند. این علائم معمولاً خفیف تا متوسط ​​هستند و خود به خود برطرف می‌شوند، اما ممکن است در برخی بیماران، این علائم، شدید و یا طولانی شوند. بنابراین، در مواردی که نیازی به ادامه درمان با زدپرکس نیست، دوز باید به تدریج کاهش یافته و سپس قطع شود.

4.    عوارض جانبی احتمالی زدپرکس چيست؟

شایع‌ترین عوارض جانبی گزارش شده در بیماران تحت درمان با فلوکستین عبارتند از سردرد، تهوع، بی‌خوابی، خستگی و اسهال. شدت و فراوانی عوارض نامطلوب ممکن است با ادامه درمان کاهش یابد و معمولاً منجر به قطع درمان نمی‌شود.

فرکانس‌های ذکر شده در زیر از مطالعات بالینی و گزارشات خود به خودی در بزرگسالان به دست آمده است:

·       بیماری‌های خون و سیستم لنفاوی: ترومبوسیتوپنی، نوتروپنی، لکوپنی؛

·       بیماری‌های سیستم ایمنی: واکنش آنافیلاکتیک، بیماری سرمی؛

·       کاهش اشتها و وزن؛

·       بی‌خوابی، خواب‌آلودگی، اختلالات خواب، خستگی؛

·       اضطراب، بی‌قراری، شیدایی، توهم؛

·       سردرگمی، پرخاشگری، تشنج، سندرم سروتونین؛

·       کاهش میل جنسی؛

·       افکار و رفتار خودکشی؛

·       سردرد، سرگیجه، اختلال چشایی؛

·       لرزش، اختلال تعادل، بیش فعالی، اختلال حافظه؛

·       تاری دید، وزوز گوش؛

·       تپش قلب، طولانی شدن QT در نوار قلب؛

·       برافروختگی صورت، افت فشار خون؛

·       اختلالات تنفسی، تنگی نفس؛

·       اسهال، حالت تهوع، استفراغ، سوء هاضمه، خشکی دهان؛

·       بیماری‌های کبد و صفراوی؛

·       راش، کهیر، خارش؛

·       انقباض عضلانی؛

·       تکرر ادرار؛

·       خونریزی پس از زایمان.

5.    چه داروهای دیگری می‌توانند با آن تداخل داشته باشند؟

مصرف همزمان فلوکستین با یک مهارکننده غیرانتخابی مونوآمین اکسیداز (MAOI) (مانند ایپرونیازید) منع مصرف دارد.

مصرف همزمان فلوکستین با متوپرولول، که در نارسایی قلبی استفاده می‌شود، منع مصرف دارد.

مصرف زدپرکس همراه با پیموزاید در بیماران منع مصرف دارد.

تيوريدازين نبايد با زدپرکس استفاده شود و يا بايد حداقل 5 هفته پس از قطع مصرف زدپرکس، استفاده شود.